Yorumlar
Ecmel Ayral
Asiyemle – ki kardeşim, dostum mimarım, hayvan terbiyecim, antagonistimdir - çok iş yaptık. once onları anlatayım. Şu anda yazarken evlerden, ofislere, lokantalardan barlara, otellerden spor salonlarına kadar kırıp döküp yeniden yaptığımız yerleri kafamda sıralıyorum ve hayatım akıyor gözlerimin önünden. 38 yaşında bavuluyla kapı önüne koyulmuş – ceketini alıp da….. deniyor ama böylesi daha dramatik – iki yeniyetme delikanlı olarak Cİhangir’e taşınırken başladı kendisiyle teşrik-i mesaimiz, rabbim bitirmesin. Ne kadar kırklasan günahları temizlenemeyecek kırklarımıza yuva olan o evi yaparken, mimari projeye dahil olan partiyle siftah ederken ve devamında bize bebek bakıcılığı yaparken Asiyemiz hep yanımızdaydı. Biz mi kırma/dökme/yapma delisiydik yoksa “Asiye var nasılsa” diye mi hep olmadık yerlere giriyorduk bilemiyorum ama bildiğim bir şey var; hep çok eğlendik. “Ulan şimdi n’etcez” açmazlarında ağlarken de , “işte bu iş bu kadar” diye şişinip gezerken de hep heyecan verdik birbirimize. Aklıma gelen en saçma sapan fikirleri “Ecmelim bak terlik geliyo” bakışıyla karşılayıp, ama sonra yapmanın bir yolunu bulması mesela, beni hep zırvalamaya teşvik etmiştir hayatta, bir nevi motivasyon yani.
Sadece iş yapmadık tabii, zaten hayatı da bölmedik hiç “bu iş, bu diil “diye. Aktık hep beraber. Kuyudayken ip atanlardandır Asiyem, ucunda sandalye bağlıdır hem de ipin, oturur çıkarsın. Uçuyorsan pervanedir, düşüyorsan paraşüt. Bazen içinden geçip de dillendiremediğini oturur yapar annen önüne köfte koymuş gibi olursun , gözlerin dolar, “ne şanslıyım” dersin. Bazen duymaktan korktuğunu pat diye kulağına düşürür mücrim gibi titrer ama istikbalini kurtarırsın. Bazen sadece bir sıcaklık ararsın bilirsin ki oradadır, kapısı , kulağı gönlü açıktır, yuvarlanır Hestia'ya düşersin.
Uzatmayayım, her eve lazımdır ama "bi tanedir" Asiyem.
Dr. Pınar SAİP
Asiye ile evinizi tasarlama serüveni bir içsel yolculuğa çıkış sürecidir. Bu süreçte kendinize ve hayata dair bir sürü şey keşfedersiniz. Çok keyifli bir yolculuk yaparsınız. En sıkıcı detayların hafiflediğini, zor kararların kolay alındığını fark eder; içinizi tuhaf bir mutluluk kaplar, bu yolculuk hiç bitmese dersiniz. En büyük becerilerinden biri kör noktaları cennete çevirip yaşama katmasıdır.
Sevgili Asiye babamın muayenehanesini, annemin evini, bizim evimizi yaşamımızın değişik dönemlerinde dönüştürdü. Kızımın çocukluktan genç kızlığa geçişine ve evimize dair duygularına tanık oldu. Rahmetli babamın ‘’insanı içki, kumar ve iç mimar batırır’’ önyargısını tamamen kırdı. Siz neyi hangi bütçeyle yapabiliyorsanız, nasıl bir evde yaşamak istiyorsanız tasarımınız o şekilde gelişiyor. Asiye ile mekanınız asla sizin istemediğiniz bir şey olamaz. Sizde sürecin bir parçası olduğunuz için evinize yabancılaşmıyorsunuz. Evinizi tasarlayıp yaptıkça ilişkiniz gelişir, eviniz tamamlandığında o da artık evinizin bir parçasıdır, vazgeçemezsiniz.
Hayatımıza kattığın mutluluklar için teşekkürler Asiyeciğim.